का? ही ही? म्हणजे काहीही

  श्री कृष्ण! महाभारतामध्ये एक गोष्ट आहे… कुरुक्षेत्राच्या महासंग्रामात अर्जुन आणि कर्ण समोरा-समोर येतात. दोघे ही महान धनुर्धर. दोघांपैकी सर्वश्रेष्ठ कोण? ह्याचा निर्णय होण्याची हीच ती वेळ होती. दोघांमध्ये घन घोर युद्ध सुरु होते.   अर्जुन एक दिव्य अस्त्र कर्णावर सोडतो. ते अस्त्र कर्णाच्या रथाला लागते आणि तो रथ काही अंतर मागे ढकलला जातो. यावर अर्जुन खूप खुश होतो आणि आपल्या सखा सारथी श्री कृष्णा कडे अभिमानाने बघतो. पण, श्री कृष्ण काही खुश झाल्याचं दिसत नाही. नंतर कर्ण अर्जुनावर दिव्यअस्त्र सोडतो आणि अर्जुनाचा रथ अगदी कणभरच हलतो. पुन्हा एकदा अर्जुन खुश होतो आणि या वेळी श्री कृष्ण देखील खुश होतात. अर्जुनाला वाटत की श्री कृष्ण त्याला शाबासकी देतील. पण, श्री कृष्ण अत्यानंदाने म्हणतात - "तो बघ अर्जुना तुझ्या पेक्षा श्रेष्ठ धनुर्धर !" यावर सहजीकच अर्जुन अचंबित होतो आणि श्री कृष्णाला म्हणतो - "हे कसे शक्य आहे? माझ्या बाणा ने त्याचा रथ जास्त मागे गेला आणि त्याच्या बाणाने तर माझा रथ अगदी थोडासाच हलला. मग तो माझ्या पेक्षा श्रेष्ठ धनुर्धर कसा?"  ह्यावर श्री कृष्णांने स्मित हास्य...

 

 

 

 

 

  "रुणू झुणू रुणू झुणू रे भ्रमरा" च्या चालीवर सुचलेले काहीही... विडंबन ऐकण्यासाठी click करा - https://shorturl.at/enLP0

 

 

 

 

 

  भावा बहिणीचं गाणं म्हटलं की चटकन “फुलो का तारो का” हे गाणं सुचतं. पण, भाऊबीज किंवा रक्षा बंधन अशा प्रसंगी पहिल्या दोन ओळी सोडल्या तर पुढचं गाणं गाता येत नव्हतं. कारण की, मूळ गाण्यात प्रत्येक कडव्यात दुःखाची छटा आहे. “मैं ना भुला तुझको, तू मुझको गई भूल” किंवा “जब से मेरी आँखों से हो गई तू दूर” ही वाक्ये गाण्यात दुःख पेरतात…  म्हणून मी ह्यात थोडे बदल केले आणि आता हे गाणं भाऊबीज किंवा रक्षाबंधन ला बिनदिक्कत गाऊ शकतो…  नवीन गाणं ऐकण्यासाठी क्लीक करा -  https://shorturl.at/AKO24

  Animal चित्रपटातले “जमाल कोडू” ह्या गाण्याची धून फारच लाजवाब आहे. पण त्यातला एक शब्द कळला तर शप्पथ !  ह्या भावनेतून त्याच गाण्याच्या चालीवर सुचलेले हे काहीही!  हे विडंबन तुम्ही इथे ऐकू शकता - https://shorturl.at/bqGOT

 

  मला असं बरेचदा वाटतं की पालकांना मुलांसाठी जांबुवंत व्हावं लागतं. माझा तरी तसाच अनुभव आहे. रामायणात ज्याप्रमाणे मारुती रायाला त्याच्या सामर्थ्याची जांबुवंताने आठवण करून दिली, अगदी तसंच माझ्या मुलाला त्याच्या समर्थ्याची सतत आठवण करून द्यावी लागते... आमच्या घरी साधारण असा संवाद नित्यनेमाने होत असतो... मुलगा TV समोर सोफ्यावर ध्यानस्थ बसलेला आहे. त्याच्या हातात रिमोट नावाची माळ आहे जी तो हातात खेळवतो आहे. मी यादी, पिशवी आणि सायकल ची चावी समोर धरून त्याच्याशी बोलणं सुरु करतो... मी : बाळा जा रे जरा कोपऱ्यावरच्या दुकानातून हे समान घेऊन ये. मुलगा : सायकल वर जाऊ? मी : तुला जसं जायचे तसे जा. चालत गेलास तरी हरकत नाही. मुलगा : पण आत्ता तर अंधार पडलाय, मला अंधाराची भीती वाटते. मी : हो का? पण तुला आठवतंय का? मागच्या आठवड्यात आपण रात्री सिनेमा बघत होतो. तेव्हा तुला तहान लागली. तू किती पटकन उठून किचन मध्ये एकटा गेला होतास. किचन मध्ये केवढा अंधार होता तरी तू दिवे न लावताच जाऊन आलास. तेव्हा तर तू अजिबात घाबरला नव्हतास. तुला अंधाराची अजिबात भीती नाही... ( मुलाने अंधाराची कशी परवा केली नव्हती ह्...

 

 

 

  आज एके ठिकाणी गेलो. तिथे भयंकर मच्छर होते. मी एकदम smartness दाखवला आणि तडक हाता पायाला odomos cream लावले. बघूच म्हटलं कसा चावतो आता मछर!! स्वतःच्या हुशारीवर खुश होऊन त्या cream चं झाकण बंद करत असतानाच एक मच्छर माझ्या कपाळावर चावून गेला. "कप्पाळ माझं"

 

 

 विडंबन - एवढंच ना.. गाणं ऐकण्या साठी क्लिक करा -  https://shorturl.at/yHNR2